CASTELLANUS

I.

CASTELLANUS

Bassiano oriundus, Poeta, an magis Historicus, Bernardin. Scardeonius, Hist. Pat. Pacem Friderici I. et Alexandri III. versu proscutus est. Voss. de Hist. Lat. l. 3. p. 798. Leand. descr. Italiae, p. 480.

II.

CASTELLANUS

Philosophus Gallus insignis, tempore Francisi I. Peripateticus, inprimis Bigotio, qui immortalem famae suae praeconem nactus est Iul. Caesarem Scaligerum Exerc. 307. sect. 15. infensus: suadentibus quibusdam Regi, ut et Bigotium audiret, commotior: Quid, inquit, hominem laudatis, qui Aristotelicus est? Et ut scias, Rex, qui illi homines sint, Aristocratiam meliorem esse Monarchiâ affirmant. Quô pactô effecit, ut Rex, omissô Bigotiô, imposterum Castellanum, quem iam antea disputantem saepius audiverat, unice sequeretur. Melanchthon Resp. ad Colonienses.

III.

CASTELLANUS

a castello, Praefectus castri, domini vices ibidem agens, ut in villa Villicus. Constituti enim olim a Ducibus et Comitibus amplissima possidentibus territoria, in loco aliquo munito, non solum militares Praesides, ad propulsandos hostes, sed et civiles Iudices ad dirimendas populo lites. Facti dein potenres, et in patrium munus succedentibus saepe filiis, a dominis tandem impetrârunt, ut praestitis antiquis servitiis et tributis, munus sibi in feudum retinerent. Iurisdictionis etiam suae cancellos paulatim transeuntes, virgam inferioris iustitiae, quâ primum fungebantur, in gladium superioris tandem commutârunt: dignitatis sibi fastigium, Baronum minus, sed nomine potius, quam amplitudine, conficientes. Sic Gallis noti, et Polonis, eo magis, quod Baronum classem non agnoscaut: Anglis autem, ne muneris appellatione: quos enim Galli Casteleins, illi Constables of the castle appellant: sed apud eos rari et inhonori. Vide Henr. Spelmann. Glossar. Archaeol.

IV.

CASTELLANUS

sub Franciso I. eruditione clarus. Quaerenti Regi, an nobilis esset, cum respondisset, nescire se, ex quonam filiorum Noahi oriundus sit, ita Regem oblectavit, ut hinc Episcopus Matisconensis etc. Magnus tandem Eleemosynarius Galliae evaserit. Morer. in Diction Hist. Animam Francisci, cum in funebri Oratione, simul atque ex corpore excessit, caelô receptam esse, dixisset, periclitatus est, sed a Ioh. Mendoza egregie defensus. Vide Thuan. l. 3. Hist.